Verschenen Boekwerken: Het Soester Natuurbad, toen wij nog jong waren

Ton Hartman

ISBN 978 90 903 117 08, 120 bladzijden, formaat 21 x 21 cm, uitgever Peles Soest november 2018, verkoopprijs € 24,95.

Onderlaatst is het breed aangekondigde boek over Het Soester Natuurbad gepresenteerd. Het is een prachtig geïllustreerd boek geworden met veel mooie verhalen en anekdotes. Bezoekers van toen zullen met genoegen en enige weemoed teruglezen hoe zij vroeger hun jeugd beleefden in de zomerdagen. Frappant is dat het boek eigenlijk
een product is van internet webpagina's en Facebook. Dat een vluchtig digitaal medium wordt vervangen door een papieren versie geeft een bevestiging dat er toekomst blijft voor goede boeken. De auteurs zijn er in geslaagd een evenwichtig beeld te geven vanaf het ontstaan tot aan de ondergang van dit complex. Op de persoonlijke belevenissen
hebben ze vele reacties gehad: er zijn 68 kadertjes geplaatst. Het geheel is sfeervol vorm gegeven. Een pluim verdienen de schrijvers met het oplossen van de mythe rond de opening van het Soester Natuurbad en de rol van raadslid Peter van den Breemer daarin.
In dit blad was al geschreven dat het mogelijk om een weddenschap ging, zij hebben zelfs ontdekt met wie. Dat er dan weer tweemaal over dokter P. Rupert (Paul) geschreven wordt terwijl zijn grootvader huisarts J.H.A. Rupert bedoeld wordt, is niet geheel nauwkeurig. (Ook andere historische gegevens behoeven soms wat nuancering), zo was de heer C. Sevenhuijsen nooit raadslid in Soest en alleen beroepsmatig vanuit het Waterleidingbedrijf betrokken. Om nu alle eer van het initiatief alleen bij de heer Nooder te leggen is ook niet juist. Zeker huisarts P. Donker en zijn echtgenote verdienen, naast anderen, ook waardering voor hun inspanningen. De neergang is wat summier beschreven. Want wat waren de oorzaken dat de bezoekersaantallen in de jaren zeventig al gigantisch terugliepen ten opzichte van de hoogtij-jaren zestig? Het einde van het Soester Natuurbad is iets teveel belicht vanuit het standpunt van de tegenstanders. Niet dat er veel voorstanders waren van sluiting, maar de meeste inwoners van Soest beschouwden het als de tijdgeest.
Waren wij tot in de zeventiger jaren niet beperkt tot fietsbare afstanden?
Dankzij zuiveringsinstallaties werd de kwaliteit van veel buitenwateren significant beter. Begin jaren zeventig stonk de Eem zodanig dat je daar niet vrijwillig in ging zwemmen. Maar ook zwommen we liever niet meer in water met veel chloor en was natuurwater veel aantrekkelijker. En laten we eerlijk zijn, de generatie die in de zestiger jaren was opgegroeid vond het Soester Natuurbad in de jaren tachtig toch kleinburgerlijk!

Samengevat: geen naslagwerk maar wel een uniek tijdsdocument waarbij je lekker kunt  weg zwijmelen bij de kachel.