De Schellebellen en Paula van Alphen

Marijke Verlaan - van Dorresteijn

In Soest wordt heel wat gezongen, er zijn zo 'n 20 koren actief Zelf zing ik ook nog steeds, eerst bij het Nederlands Motet- en Madrigaalkoor, later bij het Colenso Consorten nu bij PVOcaal. Bovendien ben ik sinds kort de dirigente van het kinderkoor de Soester Diamonds. Maar de basis voor het zingen is gelegd bij Paula van Alphen.

Ze kwam uit Schiedam, waar ze in 1908 was geboren, haalde een onderwijsakte, ging vervolgens naar het conservatorium in Den Haag en werkte in Rotterdam als zanglerares aan verschillende scholen. Ze stapte - inmiddels onderwijzeres aan de St. Theresiaschool in Soestdijk - de voordeur van de KRO studio binnen met 30 kleuters in haar kielzog. Naast dit kleuterkoor maakte zij met het 131okhutkoor' meer dan 2000 radiouitzendingen voor de KRO. Ik herinner me nog precies hoe dat ging. Op dinsdagmiddag na schooltijd liepen we naar de van Straelenlaan, waar een rode bus van Tensen ons opwachtte en ons naar de KRO studio aan de Emmalaan in Hilversum bracht. Daar namen we plaats op een tribune. Het programma heette 'de Wigwam' en werd gepresenteerd door Wim Quint en (tante) Roos Lippes. Wij zongen dan diverse liedjes, waarvan ik me er nog een paar herinner o.a. '1 april' en 'de voddenman' van Jules de Corte.

Er was ook altijd een hoorspel met o.a. Jan Apon en Piet Ekel. We vonden het heel interessant hoe de geluiden werden gemaakt met een bak grind, een deurtje en een plaat ijzer om onweer na te bootsen. Paula van Alphen ontving in 1963 de Edison voor de LP `Kolderliedjes' van Toon Hermans. Ook hieraan heb ik meegedaan. Het was één van de vele LP's en singles die we maakten met de Schellebellen. Het kinderkoor werd opgericht in 1960 en de naam werd ontleend aan het schaap Schellebel in het gelijknamige kinderlied.

Bekende namen met wie we gezongen hebben waren o.a. Arie Snoek, Joop Stokkermans, Jack Bulterman, Harry Bannink, Gerrit den Braber, Teddy en Henk Scholten, Mieke Bos, Mik en Mak (Donald Jones en Ger Smit), Conny Vink enThe Blue Diamonds.

Plaatopnamen werden gemaakt in Hilversum bij Phonogram. Platenmaatschappijen waren er actief in omdat er veel vraag naar was en de produktiekosten waren laag, slechts een flesje limonade per koorlid. Die ikzelf overigens nooit dronk want ik hield niet van 'prik'.

In 1966 maakte het koor een TV-special voor de AVRO met als titel `Voor zingen een 10'. Het zou later een van de voorlopers blijken te zijn van de populaire Kinderen voor Kinderen-reeks. Al in 1966 werden de liedjes 'verpakt' in een -voor die tijd- leuke vorm. Het betrof allemaal liedjes die over 'school' gaan, inclusief het liedje Thomas van Tienen (die niet van rekenen houdt en altijd te laat komt).

Naast het TV-programma, dat drie keer herhaald is, verscheen later een LP met de titel 'Uit de school geklapt'. Overigens was Majel Lustenhouwer, de latere dirigent van Kinderen voor Kinderen, ook lid van de Schellebellen en aanvankelijk het enige jongetje.
Na 50 jaar is de opname van het televisieprogramma weer boven water gekomen en het is leuk om te zien hoe mijn zusje Rineke en ik en alle school- en klasgenootjes van toen uit volle borst onze liedjes zongen. ik heb zelf meegezongen van 1960 tot 1967, de laatste twee jaar in het tienerkoor waarmee we o.a. optraden in het Kontact der Kontinenten te Soesterberg.

Na mijn tijd gingen de Schellebellen ook naar het Bavohuis in Amsterdam voor plaatopnames op woensdagmiddag voor 'Schoolliedjes met aparte orkestbegeleiding'. Een serie voor muziekonderwijs aan scholen uitgegeven doorBennyVreden (overigens ook opgegroeid in Soest). Hij was er ook altijd zelf bij.
Een heel bekend lied dat dagelijks op televisie te horen was, was 'Hallo meneer de Uil' - de openingstune van de Fabeltjeskrant - ook door de Schellebellen gezongen.
Paula van Alphen overleed in Doom in 1979 op 71-jarige leeftijd.

Bronnen:
- AETHER, tijdschrift over de geschiedenis van de omroep en de fonografie, nummer 115, april 2015
- http://www.nldiscografte.nlide-schellebellen
- Facebookpagina 'het geheim van Soest' met een reactie van José van Kooi-van denBremer
- het plakboek van mijn moeder Henny van Dorresteijn-de Rond
- Mijn eigen herinneringen