Het veerhuis aan de Kleine Melm

J.M. Veenstra

REACTIE VAN LEZERS:

Aan de interessante geschiedenis van de Kleine Melm, geschreven door de heer Gerard Staalenhoef, kan ik uit eigen herinnering nog het volgende toevoegen:

Vóór "Zwarte Willem", in de jaren 1920 en 1930 woonde op de Kleine Melm Rijer van de Hoef met zijn echtgenote. Voor zover ik weet, een kinderloos echtpaar van middelbare leeftijd of iets ouder.
Bij deze van de Hoef huurden wij nu en dan een roeiboot waarmee we tochtjes maakten op de mooie Eem, een enkele keer zelfs tot Baarn.
Een hele tocht, de zware ijzeren boot in aanmerking nemend.
Enkele honderden meters ten zuiden van het veerhuis - dus richting Amersfoort - deed de Eem in deze jaren dienst als openbaar en kosteloos zwembad. Bij mooi weer begaven zich velen op deze plaats te water. Het was wel zaak de zwemkunst machtig te zijn, want de vaargeul was gevaarlijk diep. Helaas hebben zich dan ook enkele verdrinkingsgevallen voorgedaan.
Toezicht en accomodatie ontbraken geheel. Aan- en uitkleden geschiedde aan de dijk. Vooral bij het afdrogen en aankleden moesten veelal vreemde capriolen worden gemaakt om een en ander enigermate decent te laten verlopen. De kuisheid stond in die jaren belangrijk hoger aangeschreven dan thans.
De kwaliteit van het zwemwater in de Eem was afwisselend van vrij goed tot uitgesproken slecht, afhankelijk van industrielozingen en weersomstandigheden. Het kwam nog wel eens voor, dat thuis een bad moest worden genomen om de lucht van het vervuilde water kwijt te raken, maar hieraan tilde men in die tijd nog niet zo zwaar.
Na opening van het Natuurbad in de voorzomer van 1933 behoorden deze toestanden nagenoeg tot het verleden.