Veerponten bij de Melmen

Ton Hartman

Onderlaatst was een van de veerponten weer zijdelings in het nieuws, de zoon van de laatste veerbaas van de Kleine Melm was overleden. Maar op de omslag van dit tijdschrift ziet u de pont van de Grote Melm onder winterse omstandigheden liggen. Over deze beide veerponten is het mogelijk om een pakkend artikel te schrijven, in de archieven van o.a. Soest valt er nog genoeg te vinden. Maar is een groot verhaal over deze veerponten wel gerechtvaardigd, eigenlijk waren deze beide verbindingen voor Soest van marginaal belang. Want de overkant — zoals Drs.P. zo treffend zong over de andere kant — was niet meer dan agrarisch gebied.

Kleine Melm

Met het overlijden van Willem van den Heuvel jr. is er een voorlopig einde gekomen aan de bemoeienissen van verschillende families Van den Heuvel met de Kleine Melm. In het boek "Soest in de zeventiende en achttiende eeuw" van Gérard Derks en Mieke Heumeman maakten we al kennis met juffrouw JacobaVictoria Bartholotti van den Heuvel. Zij zorgde voor de herbouw van het veerhuis wat waarschijnlijk in 1672 verwoest was door de Fransen. Daarvoor kreeg ze vrijstelling van een soort gemeentelijke belastingen en deze akte is in verschillende historische boekjes over Soest terechtgekomen. Ook wist ze het onderhoud van de kade langs de Eem af te wentelen omdat het gebruikt werd als jaagpad [1].
Het jaagpad is een pad waarover de jagers lopen — soms met paard maar ook alleen met man- of vrouwkracht - die het schip trekken. Sinds het motorschip zijn intrede deed had het jaagpad geen functie meer.'Snuff' (de toepasselijke bijnaam van Willem van den Heuvel 1933-2011) gebruikte het voor zijn hobby, de jacht. Tijdens het observeren is hij getroffen door hartfalen en vertrokken — kind noch kraai nalatend - naar de altijd frisgroene 'eeuwige jachtvelden'.