Voorwoord van de redactie

Redactie

lets vroeger dan u gewend bent ontvangt u het herfstnummer van dit blad, dit omdat we de locaties van de Open Monumentendag nog wat extra willen belichten. Daarnaast een artikel uit de serie Verdwenen Soest, ditmaal heeft René van Hal de geschiedenis van drogisterij Riemens uitgezocht. In de serie Soester Verzetsmensen dit keer aandacht voor Piet Rubens. Verder is er weer een boek verschenen over een gedeelte van de gemeente Soest namelijk: De Paltz. Een korte boekbespreking van onze kant.

Wij hopen dat u een inspirerende zomer heeft gehad: we kunnen wel wat kopij gebruiken. Temeer omdat we een grotere spreiding van schrijvers en onderwerpen wenselijk achten.

Terugblik op vorige nummers
Voor onze zustervereniging in Andijk deden we een oproep naar ervaringsdeskundigen die de evacuatie in de Meidagen van 1940 naar Andijk nog meegemaakt hebben. Via een tipgever kwamen we bij de heer Adriaan van Breukelen uit. Hij was nog een schooljongen in die tijd en woonde aan de Lange Brinkweg. De Lange Brinkweg was en is de grens van de bebouwde kom en daarmee ook de grens van de Grebbelinie. Vlakbij zijn ouderlijk huis was de veldkeuken opgesteld en daar hing Van Breukelen rond. Op een gegeven moment komt er een Duits vliegtuig over, de kok, die gekleed was in een wat vettig jasje waarvan je dacht: "als hij het jasje uittrekt blijft het rechtop staan", pakt zijn karabijn en begint te schieten. Blijkbaar had de piloot dat wel in de gaten, want het vliegtuig draaide een rondje en kwam weer terug. Grote paniek brak uit, want iedereen verwachtte dat hij nu bommen zou gaan afwerpen. Men zocht zo goed als mogelijk was dekking, maar er gebeurde niets. Wel werd er nog vanuit de Grebbelinie wat luchtdoelgeschut afgevuurd. Zaterdag 11 mei moesten de bewoners van de Lange Brinkweg en omgeving naar het begin van de Stadhouderslaan gaan, waar ze met de bus naar het station in Baarn gebracht zouden worden. Moeder van Breukelen nam de jongste zoon in de kinderwagen mee, maar de kinderwagen mocht niet met de bus mee. De evacuatieleider Lejeune parkeerde de wagen in de slootkant en deze zouden ze bij terugkeer bij het gemeentehuis kunnen ophalen. De familie heeft nog gezocht, maar de kinderwagen is niet meer teruggevonden.

's Avonds begon de treinreis die de hele nacht duurde, er heerste een vreemde stemming in de trein. Sommige moeders waanden zich al weduwe, omdat hun mannen als soldaten in het oosten van het land gelegerd waren. Anderen waren berustend en de zus van Adriaan van Breukelen vond het maar wat spannend. Toen er een valies uit het bagagenet op het hoofd van de oude Piet Kuijper viel en deze daarop mopperde "beginnen ze nu hier ook al met dat gedonder" proestte zij het uit, wat haar weer een reprimande van haar moeder opleverde. Adriaan van Breukelen werd samen met zijn broertje ondergebracht bij het tuindersgezin Vriend, ergens tussen Grootebroek en Andijk, dat was in de vroege ochtend van de Eerste Pinksterdag. Het gastgezin was vroom Rooms-katholiek dus moesten de jongens meteen mee naar de hoogmis in de kerk. Gezien de slapeloze nacht is het niet verwonderlijk dat de jongens tijdens de mis gauw indommelden. Telkenmale kregen ze een hardhandige por tussen de ribben van hun `gastvader' en na afloop nog een donderpreek over hun onheilige gedrag, vijfenzeventig jaar later is de irritatie nog merkbaar. Dinsdag 14 mei moesten de jongens mee op het land de bloemen van de tulpenbollen koppen, daar kregen ze te horen dat de bollen naar het land "Export" gingen. Enkele dagen later konden ze weer huiswaarts keren. Later tijdens de Bezetting is Van Breukelen nog een keer op de fiets naar zijn gastgezin geweest.