Soesterbergsestraat 50 Reactie

Hugo Schaaf

In "Van Zoys tot Soest" voorjaar 1996 stond een artikel van de heer Schaaf over zijn woonhuis Soestbergsestraat no. 50.
Inmiddels is het huis afgebroken voor de nieuwe parkeerruimte op Soest-Zuid. Maar de heer Hugo Schaaf gaat door in de tijd van vlak voor de oorlog. Winkelen in "de Kouwe hoek".

Redactie

Links van laantje Houdijk schuin tegenover ons huis, de groentezaak van weduwe van Winsum met volwassen zoon en dochters; in het tomatenseizoen mocht ik overrijpe of beschadigde tomaten voor de schildpad afhalen.
Een paar huizen verderop was nog een groentewinkel, op de hoek van Eikenlaan en Soesterbergsestraat, min of meer naast Tak. Deze zaak had al een electrische aardappelschrapmachine.
Op de andere hoek aan de overzijde van de straat het blok winkelpanden dat als een symbool van de groei van Soest gezien kan worden: ook van de nieuwe tijd en het moderne leven; waar eens kleine boerderijtjes stonden, verrezen nu nieuwe winkels, voorzien van electra, gas, water en telefoon. De tijd van de marskramers was nu echt voorbij!
Nog net op de Eikenlaan een schoenenzaak, waar ons eens vakkundig uitgelegd werd waarom ik moeite had om met mijn voet in de linkerschoen te komen, terwijl de rechtervoet er vlot in ging. "Hij heeft zeker een autoped ?" was de vraag en dat klopte: de nog groeiende voet was door het "steppen" meer ontwikkeld dan de andere.

Op de hoek Banketbakkerij van der Loo, een ruime winkel met drie etalages en heerlijk gebak. Door de grote keuze uit gebak en chocolade trok de zaak klanten uit een wijde omtrek.
De volgende zaak, Soesterbergsestraat 24, was het bescheiden atelier van Louis Mook. Ouders konden twee bezoeken combineren, naar Mook voor een portret van de kinderen en naar Tip-Top. Tip-Top was een kinderdroom, je liep door een schijnbaar eindeloos middenpad met aan weerszijden begeerlijk speelgoed, extra begeerlijk omdat je wel wist dat het meeste voor zowel ouders als Sinterklaas onbetaalbaar en dus onbereikbaar was. \

Bezoek
Bezoek kregen we ' s morgens van een oude boer op klompen uit het Veen, die op de fiets melk rondbracht. Voorop, in een houten bak, stond een melkbus, terwijl aan weerszijden van de bagagedrager twee kleinere bussen hingen; die zullen wel karnemelk en taptemelk bevat hebben.
Ook op de fiets, helemaal uit Blaricum, kwam een kaasboer op zijn transportfiets met grote houten kist voorop.
Zestig jaar later vinden we dat een hele prestatie; in die tijd was het gewoon en tot ver in de jaren vijftig werd de melk in de steden vervoerd per zware handkar of langgerekte fiets met een houten platform tussen de wielen, waarop de melkbus of -bussen en kist stonden. Zo'n fiets moeiteloos te besturen zou nu een gewaagde stunt lijken, geschikt voor televisie,

Af en toe gingen we wat kopen in de zaak van Hartemink, die o.a. "koloniale waren" verkocht. De winkel stond nog net aan de Middelwijkstraat tegenover de Molenstraat en was het rechterdeel van een dubbel winkelpand dat op de hoek van 't Witte Paardstraatje stond. Gaande naar Soest-Zuid zag men links een open plek tussen Middelwijkstraat en Kerkpad.
Behalve als doorsteek werd dit ongebruikte stuk grond benut voor kermis en circus. Nu volgde op de hoek van een pad, dat niet meer op de kaart staat, een meter of zeventig vóór de Korte Middelwijkstraat, een villa waar Mevrouw Vorderhake woonde, bij wie we vóór 1940 soms op bezoek kwamen.
Behalve een keffend schoothondje, had ze in de achtertuin vier of vijf schildpadden en was zo goed om mijn schildpad onderdak te geven, toen ik in December 1942 naar Amsterdam verhuizen moest.
Naar de Oude Kerk lopend zag men rechts een akker met een pad dat bij de Gouden Ploeg uitkwam. Op een bekende prentkaart die vanaf de kerktoren richting Soestdijk genomen werd, zijn ook de nu volgende huizen, die als broertje en zusje op elkaar leken, te zien.
Een bezoek aan het eerste huis was minder prettig, want hier woonde tandheelkundige Hofman, een uitstervend beroep, want het combineerde het werk van tandarts en tandtechniker. Het laatste was een Duits woord, dat vervangen werd door tandtechnicus en dat nu tandprotheticus geworden is.
De behandelkamer was links achter en het slachtoffer kon er de moed in houden door te kijken naar een afbeelding van een vrolijk lachend meisje dat boven de stoel hing. Waarom ik zelf ook het beroep van tandtechnicus koos is me nog steeds niet duidelijk .....
Op het Kerkpad tegenover Huize Middelwijk, woonde in één van de dubbele huizen mevrouw Kalshoven, door tropendienst als hoofdzuster al vroeg gepensioneerd.